Egzamin na niby

Tym razem piszę raczej z perspektywy wykładowcy, zwłaszcza że jakiś czas temu powstał już wpis o nieistniejącej trzeciej rubryczce w protokole, która miałaby służyć do wpisania oceny z również nieistniejącego trzeciego terminu. W tym semestrze po raz pierwszy otrzymałam tak liczne prośby o to, aby potraktować swój egzamin jako formę zabawy, tak na niby. 

Najliczniejsza kategoria próśb dotyczy poprawiania oceny. O ile jeszcze w miarę rozumiem wskazanie, abym „jeszcze raz zajrzała do pracy, bo brakuje tylko 1 pkt do oceny wyżej” (choć od razu zaznaczam, że ja umiem liczyć do 70-kilku, bo tyle punktów można maksymalnie uzyskać; mam ponadto kilkunastoletnie doświadczenie w sprawdzaniu prac), o tyle inne prośby mnie dziwią. Jeden ich rodzaj polega na dodaniu nieistniejących punktów, aby student uzyskał wyższą ocenę, czasami jest to prośba o obniżenie progu. O ile za liczbę uzyskanych punktów odpowiada student, można powiedzieć, że progi ustalam ja. No właśnie, ja. Samodzielnie. 

Drugi rodzaj dziwnych próśb wydaje się bardziej uczciwy. Student mianowicie nie próbuje na mnie wywierać nacisku (o próg), ani nie wymaga dodatkowych (nieistniejących) punktów. Prosi jednak o rzecz sprzeczną z Regulaminem studiów, a dokładniej art. 38.2: 

Prawo składania egzaminu w dwóch terminach, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje uprawnienia do ponownego zdawania egzaminu w II terminie w przypadku, gdy student otrzymał w I terminie ocenę dostateczną albo wyższą. 

Ponowne podejście do egzaminu byłoby możliwe jedynie w przypadku, gdyby założyć, że I termin był na niby, czyli że go w zasadzie nie było (ciekawe co by powiedzieli na to pozostali studenci, którzy chcą już mieć spokój z moim przedmiotem). To samo (niesłuszne) założenie miał pewien student odnośnie egzaminu zerowego – nie zdał go, więc uznał, że to był egzamin próbny. Faktycznie, jeżeli nie „wypróbuję” egzaminu na zerówce, nie jestem pewna, czy mogę go rozdać studentom… 

Trochę się wyzłośliwiam, jednak wynika to wyłącznie z tego, że bardzo nie lubię w tych przypadkach odmawiać, a muszę. Zazwyczaj za tymi prośbami stoi realna argumentacja, najczęściej wizja stypendium, albo przeniesienia na studia dzienne. No, ale nic – trzeciej rubryczki nie ma, a w pierwszej czy drugiej majstrować nie będę.